کد مطلب:28263 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108

برگزیدن دیده بان برای مراقبت از کارگزاران












1392. امام علی علیه السلام - در نامه اش به كعب بن مالك[1]. -: پس از حمد و سپاس خداوند؛ كسی را به جای خود بگمار و با گروهی از یارانت، از شهر خارج شو تا به روستاهای سواد[2] برسی. در آن جا از كارگزاران من در منطقه دجله وعُذَیْب[3] پرس وجو كن و در رفتار آنان بنگر. آن گاه به بِهْقُبادات[4] برگرد و كار آن را بر عهده گیر، و در دایره سرپرستی ای كه خداوند به تو داده، از او پیروی كن و بدان كه كار فرزند آدم، بایگانی شده و بدان، پاداش داده می شود. نیكی به جا آر. خداوند، ما و تو را به نیكی موفّق دارد؛ و در كارهایت راستی را نشانم ده. و السلام![5].

1393. امام علی علیه السلام - در عهد نامه اش به مالك اشتر -: آن گاه، در امر كارگزارانت بنگر و آنان را با آزمودن، به كار گیر... و رفتار آنان را وارسی كن. دیده بانانی صداقت پیشه و وفادار به سویشان گسیل دار؛ چرا كه وارسی پنهانی، آنان را به امانتداری و ملایمت با شهروندان وا دارد؛ و خود را از كارگزارانت واپای. اگر یكی از آنها دست به خیانتی زد و گزارش دیده بانان تو بر آن خیانت، هم داستان بود، بدین گواه، بسنده كن و كیفر او را با تنبیه بدنی بدو برسان و آنچه به دست آورده، بستان. پس او را خوار بدار و خیانتكار شمار و طوق بدنامی را در گردنش بیاویز.[6].

1394. امام علی علیه السلام - در عهد نامه اش به مالك اشتر (درباره نظارت بر سپاهیان -: سپس از گماشتن بازرسانی امین و حقگوی نزد مردم، فروگذاری مكن تا آزمون [ و حُسنِ خدمت] هر آزمایش داده ای را ثبت كنند تا آنان، اعتماد یابند كه به حُسنِ خدمتشان آگاهی.[7].









    1. به حسب ظاهر، مالك بن كعب درست باشد، زیرا امام علی علیه السلام، كارگزاری به نام كعب بن مالك نداشت؛ بلكه كعب بن مالك با امام بیعت نكرد. بلی، مالك بن كعب از كارگزاران مورد اعتماد در منطقه عین تمر و اطراف بغداد بود.
    2. سواد از سرزمین ها و روستاهای عراق است كه در زمان عمر بن خطاب به دست مسلمانان فتح شد. از آن رو آن را سواد گویند كه پوشیده از نخلستان و درخت و كشت بود.
    3. عُذَیْب، آبگاه بنی تمیم است و اولین آبی است كه مسافران در بیابان به هنگام حركت از كوفه به سمت مكه با آن مواجه می شوند.
    4. بِهْقُباد، نام سه آبادی بغداد در اطراف شطّ فرات است.
    5. تاریخ الیعقوبی: 204/2.
    6. نهج البلاغة: نامه 53، تحف العقول: 137، دعائم الإسلام: 361/1.
    7. تحف العقول: 133.